Dlaczego szlochacie? Skąd ten lament, ta żałość, ten smutek. Może to obraz mojego upodlenia jest dla was boleśnie zbyt bliski? Nie dadzą nam spokoju, dopóki płaczemy. Jesteście mądre i piękne. Wypełnione miłością. W niej znajdziecie najlepsze rozwiązania. To wasza siła jest zdolna przekształcać świat. Przywrócić mu równowagę. To tej mocy trzeba się kłaniać. Zróbcie to jako pierwsze, a wówczas rozkwitniecie. Nikt więcej nie odważy się podnieść na was ręki, nikt nie zdecyduje, aby was pominąć. Nikt nie uzna was za nieczyste. O takim świecie marzyłem, tęskniąc za spojrzeniem, które mówi „znam cię”. W takim świecie nikogo nie skazuje się na śmierć.